Cuda nad Wisłą.

I powiadam Wam, albowiem cudowne rzeczy widziałem.
Takoż dwa zdarzenia me oczy ujrzały.
Nie trzy, nie jedno, ani nawet nie cztery, jeno dwa i tylko dwa.
Lecz niebywałe one były, przeto prawię wszem i wobec i każdemu z osobna by wiadomym było, iż są jeszcze ludzie myślący na tym łez padole.

Może zabrzmiało to nieco górnolotnie, ale takie zachowania przywracają wiarę w ludzi.
Na Bemowie jeden pan kierowca auta osobowego wykazał się znajomością cyklu świetlnego i zanim światło zmieniło się na żółte, to on już zwolnił, bo wiedział, że tramwaj ruszający z przystanku wzbudzi sygnalizator.
Dzięki temu nie musiałem się zastanawiać, czy przywalę w jakiegoś ananasa, czy tym razem przejadę bez nerwacji.
Chwała mu i Sława. Więcej takich kierowców.
Swoją drogą jakiś czas temu miałem lekki zgrzyt z kumplem, który prowadził auto (ja występowałem w roli pasażera).
Na skrzyżowaniu Jana Pawła II i al. Solidarności stanął jakoś tak beznadziejnie na środku skrzyżowania i się mnie pyta, kiedy ten tramwaj stojący na przystanku ruszy.
No to mu mówię, że warto, aby poznał kilka skrzyżowań i układów świetlnych, to następnym razem będzie mu łatwiej.
On na takie dictum naskoczył na mnie, że on się uczyć nie będzie, bo on tu przyjechał i nie zna i nie wie i zarobiony jest.
No to mu grzecznie odpowiedziałem, że w takim razie za każdym razem na skrzyżowaniu będzie przeżywał sekundy niepewności zakończone brawurowym paleniem gumy, piskiem opon i uciekaniem sprzed ruszającego tramwaju.
Warto. Naprawdę warto poznać kilka cykli świetlnych na skrzyżowaniach, które najczęściej pokonujecie czy to pieszo, czy pojazdem gąsienicowym.

A drugim objawieniem był rowerzysta.
Nie przepadam za większością z nich.
Poruszają się jak zmutowany pieszy wyposażony w koła.
Często wydaje się im, że są pojazdami uprzywilejowanymi. Do tego nie mogą się zdecydować czy podróżują chodnikiem czy ulicą. Gdyby mieli cztery kółka, to pewnie jechaliby mając krawężnik między kołami.
Wymuszają pierwszeństwo, jeżdżą brawurowo (co nie znaczy, że bezpiecznie) i zawsze najlepiej znają przepisy ruchu drogowego. Niestety tylko w swoim mniemaniu.
A do tego większość z nich ma nieoznakowane bicykle. Zero światełek czy odblaskowych blaszek.
Nie dalej jak kilka dni temu jeden z takich właśnie wszystkowiedzących rowerzystów rozbił szybę w autobusie by wywrzeć pomstę na kierowcy.
Dlatego rowerzyści nie są moimi faworytami.
Ale ten, którego widziałem zaskoczył mnie na tyle, bym wspomniał o tym na łamach Tramwaju Przeznaczenia.
Niby nic takiego nie zrobił. Wystarczyło mi jednak, że zsiadł przed przejściem dla pieszych, przeprowadził rower na drugą stronę, po czym wsiadł ponownie i spokojnie odjechał.
Można?
Można.
Chwała mu za to i Sława. Więcej takich rowerzystów.

Ot i taki sobie krótki wpis poczyniłem.
Jutro dziesięciogodzinna zmiana na linii 20.
Będzie hardcore.